De Waalbrug:

Honderden jaren lang was Nijmegen vanaf de overkant van de Waal slechts bereikbaar via de gierpont 'Zeldenrust'. In 1879 werd de spoorbrug over de rivier in gebruik genomen bij de opening van de spoorlijn Arnhem-Nijmegen, maar voor het overige verkeer was er nog steeds geen snelle verbinding met het noorden.
In 1906 werd het comité 'Nijmegen vooruit' opgericht, dat zich inzette voor de bouw van een verkeersbrug. Het Rijk was welwillend, maar met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 kwam een eind aan de ontwikkeling van de plannen. Pas vanaf 1927 kwam een nieuwe Waalbrug in zicht. Een jaar later begon architect G. Schoorl met het ontwerp voor de brug, die aan de voet van de Belvédère moest verrijzen.
De keuze voor deze locatie kon op protest rekenen van met name natuurbeschermers en omwonenden van het nabijgelegen Hunerpark, die vreesden dat het natuurschoon en het stadsbeeld zouden worden aangetast. Als tegemoetkoming aan deze mensen werd het ontwerp voor de brug enigszins aangepast. Op 23 oktober 1931 werd begonnen met de bouw van de brug, die in totaal bijna vijf jaar in beslag zou nemen. Een groot deel van het Hunerpark moest wijken voor de toegangsweg en de monding van het Meertje werd enkele tientallen meters naar het oosten verlegd. Aan de andere kant van de rivier, in Lent, werd een wegtalud van enkele meters hoogte opgeworpen op de plek waar vroeger het riviertje de Grift stroomde.
De Waalbrug kreeg in totaal een lengte van 604 meter, terwijl de grootste overspanning - de boog die tot ongeveer 65 meter hoogte reikt - uitkwam op 244 meter en 10 centimeter. Daarmee had de brug de grootste boogoverspanning van Europa. Op 16 juni 1936 werd de Waalbrug officieel geopend door koningin Wilhelmina.
Op 10 mei 1940 werden zowel spoor- als verkeersbrug door de Nederlandse genie opgeblazen om een snelle doortocht van het zojuist binnengevallen en oprukkende Duitse leger te verhinderen. Gedurende het herstel van beide bruggen, dat onder Duitse leiding onmiddellijk begon, maakte het verkeer gebruik van een noodbrug. Voor korte tijd werd zelfs een pont ingezet tussen Lent en Nijmegen. In 1943 kon de herstelde Waalbrug weer voor verkeer worden opengesteld.
De brug was oorspronkelijk donkergroen, maar begin jaren '80 van de afgelopen eeuw kreeg de boog een beige kleur. Een aantal jaren geleden hebben enkele aanpassingen plaatsgevonden bij de aanleg van een busbaan aan de westelijke zijde van de brug.

The Waal Bridge:

For hundreds of years, Nijmegen could only be reached from the other side of the river Waal by a cable ferry, named 'Zeldenrust'. In 1879, the railway bridge across the river was put into use at the opening of the railway link Arnhem-Nijmegen, but there was still no quick connection to the north for all other traffic. 
In 1906, the committee 'Nijmegen vooruit' (= Nijmegen onwards) was established, which laboured for the construction of a road bridge. The government was sympathetic, but when the First World War broke out in 1914 development of the plans was halted. Only from 1927 the new Waal Bridge returned in sight. One year later, architect G. Schoorl started designing the bridge, which was planned at the foot of Belvédère.
The selection of this location was contested mainly by conservationists and people living in the neighbourhood of nearby Hunerpark, who feared harm to natural beauty and townscape. To accommodate these people, the bridge's design was somewhat adjusted. On October 23, 1931, construction of the bridge was started; in total it would take almost five years. A large part of Hunerpark had to give way to the access road and the mouth of 'het Meertje' was moved dozens of metres to the east. On the other side of the river, in Lent, a road bank of several metres high was constructed at the site where a small river, Grift, used to be.
The Waal Bridge was made of a total length of 604 metres, while the largest arch - which reached to about 65 metres high - was 244 metres and 10 centimetres long. This gave the bridge the largest arch in Europe. It was officially opened in June 16, 1936, by Queen Wilhelmina. 
On May 10, 1940, the railway bridge as well as the road bridge was blown up by the Dutch Engineering Corps, to obstruct a quick passage of the advancing German army, which had invaded the country that day. During the repair of both bridges, which was started immediately under German supervision, traffic made use of an emergency bridge. For a brief time, a ferry was even used between Lent and Nijmegen. In 1943, the restored Waal Bridge was opened for traffic again. 
The bridge used to be dark green, but in the beginning of the 1980's the arch was painted beige. A few years ago, some adjustments were made when a bus lane was constructed on the west side of the bridge.