Ien de oorlog, mar oek al fer feur de oorlog, was dur hier en duir feul erremoei. Feul werrekelose en det gift altiet erremoei. Mar gelukkig waore dur oek feul hulpferleners. Het waoren feural de liefdaodigheidsferenigingen soe as de Fincentiusfereniging. De Elisabet Studente hadde oek un eige liefdaodigheidsklub. Mar wet feural soje aon de dijk sette, det wuire de nunnekes.
Je had de susters uut de Oldebarnefeldstraot, die deje feul aon ferpleging. En as dur iemand aon hun deur kwam feur wat te ete, dan kon det oek. Feur de Benejestad wuire det de susters fan Beteljem. Oek feul ien de ferpleging. En alles wat un bietje uut de boot gefalle was, naome de susters in huus. Minse die tijdeluk wat ien de wer wuire, jonge meide die soms erreg jong un kiendje krege. Kurtum alles wat in nood was, wuire bij de susters fan Beteljem welkom. Oek deje de susters aon kraomferpleging.
En dan hadde we hier, wie kent se nie, de Franse susters. Mar hier bij ons hiette se gewon de susters fan Hallo. De susters fan Hallo die deje fan alles. Se deje oek un heleboel feur de geselligheid. Se hadde jongensklubs, meisjesklubs, frouweklubs. Je had naai, brei en sangklubs. Op Hallo was altiet wel wat te doen. Feur de oorlog hadde se al ut breudjeshuus. Je ging dan smurregens feur de school erst op Hallo ontbijte. De nood was groot want je stond duir nooit alleen. Rije kiender stonde op de Striekstraot feur de deur. Op de Striekstraot was oek een fan de iengange fan Hallo. Dan ging de deur ope en dan stond dur un lange taofel. Je kreeg den twee herde breudjes en un kom werreme geitemelk. Ik ging dur altiet hin met un jonger bruurke en nog un suster. Je feulde je wer goed. Ien de oorlog hadde de susters nog wel allerhande klubs mar ete was dur nie mer bei. Mar tog wie hed se nie onthouwe: Mère Marie Claire, Mère Marie José, Mère Marie Jeanne, Mère Leonie. Det waore dur mar un puir. Mar onse dank sal altiet uut gaon nuir alle susters fan Hallo, ien moeilukke donkere juire waore sei un steunpunt feur de Benejestad. En ik denk dat heel feul minse wel un buukske ofer de susters fan Hallo kunne schriefe.

Reactie 1:

Eddy Waltman, 03-12-2013: Veel wat hier beschreven is heb ik aan de lijve ondervonden. Ook wij kregen levensmiddelen via de Vincentiusvereniging en toen mijn moeder dodelijk gewond raakte door granaatscherven heb ik een nacht geslapen in het klooster in de Biezenstraat; omdat het al avond was kreeg ik eerst een boterham met aardbeienjam en daarna het bed in. De slaapkamer was een klein kamertje waar slechts een bed stond. De volgende dag werd ik ondergebracht bij de familie Weustink in de Waterstraat.
Daar ben ik zeker een week geweest voordat mijn vader, die ook in het ziekenhuis lag door granaatscherven in z'n rug mij kwam ophalen en naar huis kon. Ook de zusters van Hallo waren geen vreemden voor mij.